Otoczyła go biała poświata.... widział las.... tak odległy.Między drzewami przechodziła pantera olbrzymia, wielkości dużego konia. Koło niej szedł Lampart złoty z brązowymi plamami.Szli jak królowie, nagle obraz znikną..... Zobaczył siebie,prawdziwego siebie brązowe włosy opadały lekko na bladą,wąską twarz. Obok stało monstrum czarne i wielkie, pokryte czarnym jak węgiel,opalizującą sierścią. Po środku stał potwór podobny do 2,ale jego futro było złote pokryte plamami brązu.Nie czół własnego ciała.Podszedł do Elfa, próbował usilnie go dotknąć. Nie potrafił się poruszyć,z całych sił próbował się zbliżyć.Tak! Udało się!.Ale postać zaczęła niknąc stawał się coraz bardziej blada.... aż zniknęła zupełnie.Ujrzał swoje ręce pokryte czarną sierścią. Spojrzał ponownie na Czarnego Kota ,, To ja.Zrozum w końcu!Nigdy się nie zmienisz!``.
Otworzył oczy, zobaczył białe pomieszczenie.Spojrzał w prawo,zobaczył łóżka z rannymi, potem w lewo... to samo.Obok jego miejsca stało lustro.Wstał i powoli podszedł do niego. Ujrzał to czego się obawiał.Z oczy zaczęły płynąć łzy.Ruszył biegiem do wyjścia ze szpitala wojskowego. Przy drzwiach stali żołnierze, spodziewał się oporu,ale strażnicy tylko zasalutowali. Ruszył drogą do swojego pokoju. Usiadł przy stole i patrzył na....... sztylet leżący przed nim,wyglądał jak by łakną krwi..... swojego pana....


Teraz ja piszę// Darth

Teraz twarz elfki miała inny wyraz... wydawała się być...zła!
-przykro mi, ale chyba odmówię...-powiedziała lekko speszona- wogule Cię nie znam, bawisz sie z pierwszą lepsza panną, a ja takich rzeczy nie toleruje, poza tym chyba sie różnimy...-wtedy jej twarz złagodniała.

Vanlir spojrzał na Jedocka w królewskiej sali.
Musimy ruszać!-Rzekł znudzonym głosem-To konieczne!
Nie.-Odparł grobowo Jerdock.
Cholera!Weź się w garść!-Warkną
Jerdock pościł tą uwagę mimo uszu.Czuł się strasznie... w dodatku Vanir zrobił się wyjątkowo agresywny.
Kurw@!Rusz dupę,przecież to byle jaka elficka dziw..!-Sykną wściekły Vanir.-Ty nic nie rozumiesz?!
Jak śmiesz!-Krzykną Jerdock stając z rzeźbionego fotela...
Vanlir odwrócił się i wyszedł z sali.Zatrzasną z a sobą drzwi,Jerdock opadł na fotel.Ruszył do swojego pokoju.
Hamstaf!-Krzykną,a żołnierz natychmiast do niego podszedł>
Załatw mi najlepszych wojowników,władających magią.-Odparł Vanlir opadając na łoże.-I poproś kowala o wykucie żelaznych rękawic dla mnie.
Hamstaf ruszył w stronę drzwi,wyszedł.Po godzinie wrócił z pięcioma żołnierzami odzianymi w czarne zbroje.Każdy miał na twarzy wytatuowane czarnym tuszem runy.
Są na twoje rozkazy Wielki Kocie!-Rzekł po szlachecku Hamstaf....

"Kurde ona tu jest a Vanlir chce się na niej zemścić... nie pozwolę mu na to! Ch$j z tym że ona się nie zgodziła kocham ją i nie pozwolę jej skrzywdzić! Będzie pod moją opieką... Jakby co obezwładnię Valnira..."

Miło sobie tu piszecie, a więc, punkciki
DS +5
JŁ +5
AV +6 (miałeś więcej)

"Coś się tu kroi"-pomyślał Jerdorck.
-Władek Zenek macie zebrać 100 najlepszych wojowników i odszukać tą elfkę którą pojmaliście i chronić ją przed każdym! Nawet Valnirem-rzekł mroczny lord.
-Tak się stanie mój lordzie.
"Odszukam Valnira i sprawdzę co on odpierdziela." Jerdorck wyszedł z namiotu i nagle przypomniał sobie nienawiść na twarzy Valnira, to jak nienawidził elfki... "odnajdę ją i wezmę pod moją ochronę. Valnira wyślę na podbicie Nardy a ja w tym czasie zaatakuje Carvahall... Wyrzucę wszystkie nierządnic z mojego namiotu, pokażę jej że ją naprwadę kocham może zmieni zdanie..."

(AV jakbyś mógł to daj JŁ napisać )

Spoko JŁ ma pierwszeństw.... i nie atakuj mnie bo mam coś fajnego w zanadrzu....